Korte Historie
Rond 2000 kwamen mijn broers, stefan en jeroen, mijn vader en ik op het leuke idee om eens met z'n allen te gaan lopen in de bergen.
We hadden dit al eens eerder gedaan op verscheidene vakanties in Engeland en Schotland eerdere jaren. Mijn broers en ik zijn toen begonnen
in de ardennen. Met slecht weer hebben we toen zo'n 100km gelopen door de ardennen totdat ik een peesontsteking kreeg en zijn we een dag
eerder naar huis gegaan.
We vonden het echter zo leuk dat we het wel vaker wilden gaan doen. We hebben wat mooie spullen aangeschaft en de volgende trip zat al weer
in ons hoofd. We zijn het jaar erop naar Frankrijk gegaan met z'n vieren (mijn pa, mijn broers en ik) om te vieren dat Jeroen ging trouwen.
Het was weer een groot succes en wilden het de volgende keren wat groter aanpakken.
We hebben allemaal een grote liefde voor Schotland en hadden er altijd al heen gewild om daar de schotse Highlands eens te verkennen met een
tentje en een rugzak. Dit is er toen ook van gekomen en hebben in oktober 2003 de West Highland Way gedaan. Het was super mooi weer die week,
alleen zon en geen wolkje aan de lucht. Het was dus weer een prima week.
Om het goede Schotland succes door te zetten zijn we het jaar erop weer naar Schotland gegaan. Deze keer hadden we zelf een route uitgestippeld
zodat we flink wat munro's zouden meepakken. Het was zeer zwaar maar wederom waren we zo enthousiast dat we hadden besloten om hiervan maar een
jaarlijkse trip te maken.
Maart 2006
Bij onze meeste recente trip wilden we het wat anders doen dan de vorige keren. We zijn dit keer in Maart 2006 (24 t/m 31)gegaan toen er nog volop sneeuw lag in de Schotse Highlands. Ook zijn we dit keer niet naar Glasgow gevlogen maar zijn we met de boot gegaan en konden zo de auto meenemen. Hieronder is mijn reisverslag:
Reisverslag wintereditie Cairngorm
De Boot lag al klaar in de haven in Ijmuiden toen we nog even bij Oma langs gingen. Het begon al flink te kriebelen, we hadden er allemaal veel zin in.
Op de boot lekker eten en natuurlijk nog even wat drinken in een van de barren. Vooraf al een beetje praten over hoe het zal zijn in Schotland.
Nadat we in Newcastle waren aangekomen zijn we met de auto naar Schotland gereden. Na een mooie en rustige rit zijn we aangekomen net boven breamar op een mooie parkeerplaats waar we onze auto voor 2 Pond voor een week konden neerzetten. We begonnen aan onze mooie trip door de nog besneeuwde bergen van de Schotse Highlands. Hier met een mooie foto van het eerste stuk. Makkelijk over een pad met nog een aantal bomen op de achtergrond.
Al snel gingen we van het pad af waar we met de GPS in de hand naar onze eerste slaapplaats gingen. We hadden namelijk op de kaart
al een beetje gekeken waar het beste was om te overnachten.
Dit is natuurlijk een plaatje!
Stefan zag tegen de avond aan een mooie plek aan de andere kant van een riviertje. Hij was erheen gegaan en zei dat we daar onze tent mooi op konden zetten onder de bomen zodat we lekker beschut zitten.
Tent opgezet, tijd om te eten. De drie broers mooi op een rijtje.
De volgende dag was de rivier die gisteren nog een riviertje was, flink gestegen. Het werd dus moeilijk om aan de overkant te komen. Ik wilde mijn schoenen niet uittrekken nu ik ze net lekker warm aanhad, dus mijn Stefan en ik hebben een mooi stukje gezocht en er heel snel doorheen gebanjerd. Mijn broer en pa wilden het risico niet lopen om natte schoenen te krijgen, dus die hebben hun schoenen maar wel uitgedaan.
Na de rivier overgestoken te zijn, gingen we recht tegen de berg op richting Cairncrom, onze eerst "top".
Even wachten op de "oudjes"....
Mooi plaatje met z'n vieren.
Wat is dat uitzicht toch mooi daar in Schotland!
Even overleggen met de kaart erbij.
Wat hoger wordt het al flink wat kouder en vooral de wind is behoorlijk guur. De warme jassen, mutsen en handschoenen werden dus ook aangetrokken en verderop bleek dat zeker geen overbodige luxe.
Door mist in combinatie met sneeuw hebben we veel last van 'white-outs', alles is wit er je kunt geen diepte meer zien verder dan een meter van je af. Gelukkig hebben de GPS goed ingesteld en kunnen we dus veilig verder lopen zonder te verdwalen in al dat wit.
We moeten nog wel een stuk. Wel mooi om eens goed te zien hoe groot het is.
Eindelijk op de top van Cairncrom. Op naar de Munro, Derry Cairngorm.
Bijna op de top van Derry Cairncorm stond er een flinke harde wind waar bijna niet tegenin te lopen viel en liep het erg stijl omhoog. Stefan had een mooie zigzag methode bedacht, daarmee viel het steigen wel mee en gleed je niet steeds uit over de sneeuw maat daaronder een laag ijs.
Op de top van Derry Cairngorm even wat sneeuw uitgraven om even wat te eten uit de wind.
Even een soepje maken.
Bij de afdaling schijnt de zon mooi op de bergen om ons heen.
Ik blijf ervan genieten!
Verder afdalen richting Coire Etchachan Shelter.
Je moest erg oppassen dat je niet op een van de vele riviertjes ging staan die onder de sneeuw doorging. We hebben dan ook allemaal wel eens flink wat natte voeten gehad door deze onverwachte ondersneeuwse riviertjes. Jeroen echter was hier in de rechter foto toch door de rivier proberen te gaan lopen, toen bleek dat deze toch wel wat dieper was dan hij verwacht had. Hij kon daarna een nieuwe broek, onderbroek, sokken, T-shirt en trui aan gaan trekken. (om te vergroten klik op de foto)
Nu verder opzoek naar onze tweede slaapplaats.
Dat hutje was toch iets minder dan we gehoopt hadden. Dan maar de schep pakken en een mooi plekje uitgraven voor de tenten.
Mooi uitzicht, die riviertjes die opduiken onder de sneeuw vandaan en er weer onder verdwijnen.
s'Ochtends even het water voor onderweg bijvullen uit de rivier en we kunnen weer opweg.
Het weer zat eens mee deze dag, het was stralend weer met af en toe wat miezer buitjes.
Diverse dalen door; prachtig!
Het was altijd weer afwachten of de 'snowbridge' het hield. Stefan stond al klaar om een foto te nemen van hoe ik in het water zou vallen.
Onze schoenen en sokken waren inmiddels al zo doorweekt door de sneeuw dat we snakten naar een lekker pad zonder sneeuw. Nu hadden we het pad wel weer gevonden, maar die was toch iets minder dan we hadden verwacht.
De rivier verder volgen.
Hier buigen we een beetje af van de rivier die in de verte nog te zien is. We hoopten dat het hier wat droger (minder sneeuw) zou zijn. En wat een plaatje weer, ik blijf me iedere keer weer fascineren over hoe mooi het daar is.
Met op de voorgrond een droge plek in zicht liepen we snel door. Daar konden we lekker wat eten, een warm soepje maken, maar vooral de sokken uitwringen want ik had het gevoel dat ik de hele tijd in een rivier liep!
En even later weer opweg over een redelijk goed begaanbare weg waar hier en daar nog wat stukken bedekt was met sneeuw.
Onderweg af en toe nog even stoppen om de sokken uit te wringen, want dat gesop in je schoenen is niet echt lekker lopen.
Met een goede plek in zicht om de tent op te zetten voor de nacht, moesten we nog een rivier over. Toch maar even de schoenen uitdoen, want die rivier was toch best wel diep en de dag morgen beginnen met NOG nattere schoenen is geen pretje.
De tent opgezet en toen kwam ook de zon nog eens flink door. Een mooie gelegenheid dus om al je spullen die nat waren, en dat waren er nogal wat, even te drogen in de avondzon.
Tegen de avond een 'lekkere' expeditie maaltijd klaarmaken. Na het eten nog een lekkere whisky (12YO Highland Park single malt) om de dag nog even goed af te sluiten. Wederom hebben we weer een prachtig uitzicht!
De volgende dag laten we in de mist onze mooie overnachtingsplek achter en beginnen aan een, zoals Jeroen het noemde, rustdag. Achteraf bleek dit niet helemaal goed ingeschet te zijn.
We konden nog een heel stuk de 'old militairy road' volgen.
Ja, en dan van al die foto's raken je batterijen een keer op. Gelukkig had Stefan wel aan extra batterijen gedacht.
Hhmmm, toch maar weer schoenen uit.
Langs Loch Builg...
Even verderop moesten we weer van het pad af en hebben we nog een kleine stop gemaakt om nog wat sokken uit te wringen en wat te eten en te drinken.
Over de heuvel en dan het dal in. Daar zouden we een mooi plekje vinden om onze tent op te zetten. Was het echter niet echt een mooi gebied om te overnachten. Het was er erg drassig en het een dal was waar vier bergen bij elkaar kwamen en de wind dus flink doorheen blies. Ik was daar helemaal niet blij mee, want mijn voeten waren super koud geworden doordat mijn sokken nat waren en het buiten ook niet bepaald lekker weer was zodat mijn voeten ook maar enigszins konden opdrogen laat staan warm worden.
In het hele dal was niks te vinden wat ook maar een beetje geschikt was voor een tent, dus hadden we besloten naar een 9km verder liggende potentieele slaapplaats te gaan. Mijn voeten waren inmiddels redelijk gevoelloos geworden...
9km verder leek het erop dat we hier wel een mooi plekje konden vinden. Echter was er de eerste kilometer nog steeds niks te vinden.
Eindelijk een mooi plekje. Snel de tent opzetten en snel de slaapzak in. Ik was ondertussen redelijk ziek geworden en zat waarschijnlijk tegen de onderkoeling aan. Eten hebben we dus maar bij ons in de tent gedaan. Na ongeveer 3uur kon ik mijn voeten weer voelen en heb ik 's nachts nog wel lekker kunnen slapen.
De vorige avond hebben we even goed overleg gehad en hadden kwamen met een aantal opties. Omdat we een extra stuk hadden
gelopen gisteren om een goede slaapplaats te vinden, zaten we ver voor op ons schema. We waren daardoor uit het gebied gelopen dat we
wilden doen. Nu kwamen we met een de optie, de berg vandaag doen waar we aan de voet lagen of de optie om terug te gaan naar de auto en
bellen of we een nacht eerder konden overnachten in de Clunie Lodge. Omdat het weer niet super was en we allemaal last hadden van zeer
natte schoenen door al het geloop door de sneeuw kozen we voor de tweede optie.
We lieten de bergen dus achter ons en gingen richten de auto.
Vlak voor Lynn of Dee hebben we nog snel wat gegeten en hier weer verder richting de bewoonde wereld.
Aangekomen bij de auto hebben snel wat droge kleren aangetrokken en zijn we doorgereden naar Breamar, naar de Clunie Lodge. Daar werden we warm onthaald. Na een kleine maar erg koude week was een douche en wat droge gemakkelijke kleren wel weer lekker. Na wat opgewarmd te zijn was het uiteraard tijd om wat te gaan eten, maar vooral een lekkere pint te drinken op een geslaagd weekje. Op naar de pub.
Het Fife Arms Hotel was om de hoek en daar kon je prima zitten. De barmeals waren niet echt uitgebreid, maar als je 5 dagen lang expeditie voedsel hebt gegeten vind je alles lekker.
Als ik dan weer een wat pints op heb, dan voel ik me toch alweer een stuk beter
Na een 'full Scottisch breakfast' op naar Nederland, het avontuur voor dit jaar zat er weer op.
Voor meer foto's en verslagen van deze of andere keren dat we naar de Schotse Hooglanden zijn geweest, verwijs ik U graag naar de website van mijn broer Jeroen (klik hier) en die van mijn vader (klik hier)
Info: info@timdeboer.eu
Last update: 09-10-2006 19:14